Dlaczego zdanie po francusku brzmi jak jedno słowo?

wymowa francuska brzmienie

Wymowa francuska, czyli dlaczego francuski brzmi jak brzmi?

Kontynuujemy serię podkastów o wymowie. Jedną z charakterystycznych cech języka francuskiego jest jego melodia. Słowa zlewają się w jedną całość, wszystko zdaje się płynąć…

I to nie jest tylko kwestia akcentu czy intonacji! To przede wszystkim wynik dwóch zjawisk: łączeń międzywyrazowych oraz elizji.

O elizji pisałam tutaj.

W skrócie o najważniejszych zasadach wymowy francuskiej poczytacie natomiast w tym wpisie.

Ten artykuł jest dodatkiem do odcinka podkastu poświęconego liaisons.
Pierwszym z trzech!

Płynność

Jedną z głównych i absolutnie podstawowych cech języka francuskiego jest to, że jego priorytetem jest specyficznie rozumiana PŁYNNOŚĆ WYPOWIEDZI.

Zgodnie z „francuską logiką”, owa płynność jest zakłócana w dwóch przypadkach:

1) spotkania dwóch samogłosek (a precyzyjniej mówiąc: dwóch dźwięków samogłoskowych)

2) spotkania trzech spółgłosek (znowu, w rozumieniu brzmieniowym, czyli chodzi tu o trzy spółgłoski, które byśmy mieli wymówić każdą z osobna)

Stąd też francuski korzysta z dwóch „kół ratunkowych”: la liaison oraz l’élision.

W uproszczenie liaison to pewnego rodzaju zabieg fonetyczny, który polega na wymawianiu ostatniej (zwykle niewymawianej) spółgłoski w związku z następującym wyrazem, zaczynającym się na samogłoskę.

Typowy przykład: vous êtes. Wybrzmiewa S, tworząc pomost między vous i etes, żeby uniknąć sytuacji wymówienia obok siebie [u] i [e].

Elizja z kolei (to drugie koło ratunkowe) pojawia się wtedy, kiedy lizja nie jest możliwa, bo nie ma końcowej spółgłoski. Przykład, który na pewno znasz: j’ai. Co tu się wydarza? Zastępujemy ostatnią samogłoskę pierwszego słowa apostrofem. I na tym najczęściej będzie polegać francuskie élision, choć jest to temat na osobną lekcję, bo wariantów jest więcej.

Trzy rodzaje łączeń

  1. Liaison obowiązkowa – np. „ils arrivent” [ilzaʁiv] (łączy się „s” z „a”).
  2. Liaison zakazana – np. „et elle” [e ɛl] (brak łączenia „t”).
  3. Liaison fakultatywna – np. „après une heure” (można połączyć, ale nie jest to wymagane).

Dialog

Sophie : Tu es prête ? Ils arrivent dans cinq minutes !

Chloé : Oui, j’espère juste qu’on ne va pas être en retard. Avec tous ces embouteillages…

Sophie : Ouais… En plus, j’ai un examen demain, je dois rentrer tôt.

Chloé : Oui, je m’en souviens. Je vais leur envoyer un message pour savoir s’ils sont coincés.

Dodatkowe zwroty i wrażenia z dialogu

être en retard – być spoźnionym
un embouteillage – korek (na drodze i w butelce)
en plus – dodatkowo, jakby tego było mało
s’en souvenir – coś sobie przypominać

Zapisz się na listę oczekujących na kurs wymowy i gramatyki Francuski: Piszę i mówię

FPiM-grafika-prezentacja

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *

Sprawdź pozostałe wpisy

Sięgnij po płatne materiały do nauki francuskiego