Recenzja Następna Stacja: Francuski Marta Bargiel

Marta kreuje swój własny świat, do którego trzeba się przyzwyczaić. Jak pisałam wyżej, książkę czyta się jak opowieść, nagłówki są nieoczywiste, nie da się przeskoczyć z jednego akapitu do drugiego, wszystko jest spójną historią, trzeba iść po kolei. Ważne uwagi tworzą sekcje o stałych tytułach: „Uwaga na paluszki”, „Attention: wymowa” oraz „Przystanek: kultura”.

Ćwiczenia są wplecione w część teoretyczną.

To nieoczywiste podejście jest plusem o tyle, że nas angażuje i jest świeże, a więc inspirujące.

Może być jednak minusem, jeśli tak bogaty w różne, nieoczywiste elementy styl działa na nas rozpraszająco. Przyznaję, że na początku byłam trochę zagubiona i nie potrafiłam się odnaleźć. Musiałam włożyć trochę wysiłku w przyzwyczajenie się, wejście w rzeczywistość wykreowaną w książce.

Marta kładzie duży nacisk na zapamiętywanie zwrotów i ich zapisu, podając barwne, często zabawne skojarzenia. Tutaj znowu, jest to zarówno plusem, jak i minusem.

Z jednej strony zwiększa szansę, że w końcu coś zapamiętamy, z drugiej — może odbierać trochę radości z tworzenia własnych nietypowych skojarzeń i kreowania własnego podejścia do zasad czy słów.

Jesteśmy jednak różni jako osoby uczące się języków. Możemy potrzebować mniej lub więcej samodzielności, a cudze skojarzenia i prowadzenie za rękę może nas uspokajać, wystarczać nam, trochę nas rozleniwiać albo – wręcz przeciwnie – inspirować. Czy wiesz jakim typem ucznia jesteś Ty?

Osobiście, choć jestem oczarowana bogactwem porównań i kreatywną narracją, wolę bardziej minimalistyczne książki, które tę kreatywną stronę pozostawiają mi albo czasem mnie na nią nakierowują.